ΝΤΠ – Δυστυχώς Επτωχεύσαμεν
Εισαγωγή
Το πόσο δύσκολο είναι να ξεκινάς μια σοβαρή προσπάθεια από την επαρχία το έχω βιώσει στο πετσί μου και με το παραπάνω. Κακά τα ψέμματα, η Αθήνα είναι η πόλη που γίνονται τα πάντα πιο εύκολα. Διασυνδέσεις, γνωριμίες, συμφωνίες, ευκαιρίες. Ειδικά στο hip-hop. Το να βγαίνει λοιπόν ένα group από την Σύρο και να δηλώνει βροντερό παρών είναι πραγματικά αξιέπαινο. Οι Νέα Τάξη Πραγμάτων (ΝΤΠ), για όσους δεν γνωρίζουν, αποτελούνται από τον Λάγνη και τον Ιωσήφ, δύο παιδιά απ’ την Σύρο που υπέγραψαν με την Sony (δε θυμάμαι άλλο ελληνικό hip-hop group που να έκανε κάτι ανάλογο) και κυκλοφόρησε τον δεύτερο τους δίσκο με τίτλο «Δυστυχώς Επτωχεύσαμεν». Τίτλος επίκαιρος όσο ποτέ μιας και η Ελλάδα πάει για χρεοκοπία. Όχι μόνο στα οικονομικά, αλλά και στον χώρο της παιδείας, της ηθικής, της ανθρωπιάς και της φιλίας. Αξίες που άλλοτε δέσποζαν στη χώρα μας κινδυνεύουν να βαρέσουν πτώχευση και να εξαφανιστούν για πάντα. Υπάρχει ελπίδα; Όσο υπάρχουν groups σαν τους ΝΤΠ, ναι, υπάρχει!
Ο Δίσκος
Είμαι σίγουρος ότι οποιοσδήποτε είχε την τύχη να πέσει στα χέρια του το εν λόγω CD, το πρώτο πράγμα που θα παρατήρησε είναι το πρωτότυπο case του. Ένα χαρτόνι, που θυμίζει ανακυκλωμένο κουτί από γάλα, με ένα σκούρο καφέ αυτοκόλλητο και τον τίτλο του δίσκου αποτυπωμένο ευκρινώς με μια απλή γραμματοσειρά. ΝΤΠ. δυστυχώς επτωχεύσαμεν. Σε βάζει κατευθείαν στο κλίμα της πτώχευσης. Κάθε άλλο παρά φτηνιάρικο όμως είναι, καθώς ανοίγοντας τη θήκη βρίσκουμε ένα τεράστιο booklet με όλους τους στίχους των 14 tracks και ένα σουρεαλιστικό σκίτσο απ’ την άλλη πλευρά. Ένα γουρούνι με κουστούμι, που σχετίζεται ακριβώς μ’ αυτήν την πτώχευση αξιών παρά την σοβαροφάνεια που μας περιβάλλει. Βλέπω στα credits τα ονόματα Γιάννης Μελέτιος και Στέφανος Ανδρεάδης ως υπεύθυνα για το artwork και θα συμφωνήσω με τους ΝΤΠ: πολύ μπροστά το team!
Ο δίσκος μπορεί να μην έχει το 50/50 concept του Μηδενιστή, αλλά σίγουρα βγάζει ανάλογο feeling. Απ’ την μια η γνωστή χαβαλετζίδικη διάθεση των ΝΤΠ (ο Λάγνης άλλωστε είναι γνωστός για τα ανέκδοτα που πετάει σε κάθε τους live) και απ’ την άλλη η σοβαρή και μελαγχολική τους όψη. Προσωπικά πιστεύω ότι η τελευταία είναι και αυτή που ταιριάζει περισσότερο στο group. Είναι αυτό ακριβώς το πεσιμιστικό ύφος που βγάζουν οι στίχοι, ο θυμός στο ραπ του Λάγνη και ο πόνος στο τραγούδι του Ιωσήφ που υπογράφουν τη συνταγή της επιτυχίας. Δεν είναι βέβαια τυχαίο πως το πιο γνωστό ίσως κομμάτι των ΝΤΠ (μέχρι τώρα) είναι η Απουσία. Κομμάτι αγαπημένο που σίγουρα πολλοί από σας έχετε αφιερώσει σε κάποιο πρόσωπο που σήμαινε πολλά για σας. Κομμάτι που συναντάμε ξανά στον νέο δίσκο των ΝΤΠ, η version 2009, με την Στεφανία Γουλιώτη στην ερμηνεία να δίνει τα ρέστα της. Να σημειώσουμε πως η Στεφανία είναι μέλος του Εθνικού Θεάτρου και μάλιστα πριν από 2 χρόνια έπαιξε την Ηλέκτρα στην Επίδαυρο, με διθυραμβικές κριτικές. Στίχοι όπως «κάθε βράδυ ξυπνώ και κάθε μέρα πεθαίνω» προκαλούν ρίγος και ζεσταίνουν την ψυχή ακόμα και του πιο σκληρού ανθρώπου. Η Απουσία, μετά από το λεγόμενο popular demand, γυρίστηκε και video-clip το οποίο θα είναι σύντομα διαθέσιμο online. Ως τότε μπορείτε να δείτε το video clip Στην Κρίση σας που προηγήθηκε.
Video Clip: Στην Κρίση σας
Πάνω σ’ αυτό το μοτίβο οι ΝΤΠ συνεχίζουν να εντυπωσιάζουν με τους στίχους τους στα καινούρια κομμάτια όπως το «Διάφανη Ζωή». Τι να πρωτοπώ γι’ αυτό το κομμάτι. «Το ξέρω στη ζωή σου απλά δεν έχω θέση, είσαι μια ιδέα και αυτό είναι που μ’ αρέσει». Είναι σαν να ακούω το Director’s comments σε ένα DVD, με την Απουσία να είναι το κυρίως έργο και τα επεξηγητικά σχόλια η Διάφανη Ζωή. Συμπληρώνει. Επεκτείνει. Δημιουργεί κι άλλα συναισθήματα. Κι ακόμα περισσότερα στο «Ένας κόμπος η χαρά μου», πάντα με την συνοδεία του Δημήτρη Κατσούλη στο βιολί. «Κι αν ξεσπάσει καταιγίδα, δεν τρέχεις να κρυφτείς απλά απολαμβάνεις», συγκεντρώνει όλο το μεγαλείο της ακομπλεξάριστης αγάπης που δεν φοβάται, που δεν κοιτάει εγωιστικά τι μπορεί να πάρει αλλά τι μπορεί να δώσει, έτοιμη να αντιμετωπίσει και τις αναποδιές και μάλιστα να τις απολαύσει. Μου θύμισε έντονα τη Χαρμολύπη, μια συλλογή με εμπνευστές τους FF.C με το ίδιο ακριβώς concept. Αυτό της χαράς που μπερδεύεται με την λύπη και γίνεται κόμπος. Εδώ που τα λέμε, οι ΝΤΠ έχουν επηρεαστεί αρκετά από τους FF.C το μεγάλο αυτό συγκρότημα που δυστυχώς δεν υπάρχει πλέον. Πιστεύω ότι ακολουθούν τα χνάρια τους, όχι αντιγράφοντας, αλλά δημιουργώντας κάτι αντίστοιχο. Και αυτό είναι πραγματικά μεγάλη υπόθεση καθώς το να γεμίσεις τα παπούτσια των FF.C δεν είναι εύκολο πράγμα. Απ’ όλα τα ελληνικά συγκροτήματα, οι ΝΤΠ είναι ότι πιο κοντινό στο μελαγχολικό στυλ των FF.C – αλλά δε μένουν εκεί!
Όπως είπαμε, έχουν και την πιο ανέμελη πλευρά τους. Μας διηγούνται «Μια Ιστορία» πολύ γνώριμη σε όσους ασχολούνται με το hip-hop εν Ελλάδι, με πρωταγωνιστή τον Χ, «άγνωστο στη γειτονιά του ζούσε μέσα απ’ το PC», με μοναδικό όνειρο να γίνει μεγάλος και τρανός rapper. Σας θυμίζει κάτι; Ένας καυστικός σχολιασμός για τις γελοιότητες που βλέπουμε τελευταία στο χώρο, το ξεπούλημα για να βγει λίγο χαρτί, η θυσία της ποιότητας στο βωμό της δημοσιότητας. Ο κόσμος όμως ξέρει και όπως λέει και το κομμάτι «ο mc μας πήρε το πουλί απ’ τη hip-hop σκηνή» - ξαναρωτάω, σας θυμίζει κάτι; Moving on...Bitchez! Ο Λάγνης και ο Ιωσήφ φοράνε την Κυριακάτικη κουστουμιά τους και ετοιμάζονται να ξεχυθούν στα κυριλέ κλαμπάκια, να γνωρίσουν κοριτσάκια. Αποτυγχάνουν παταγωδώς, φανταστικός αυτοσαρκασμός, ξεκαρδιστικές ατάκες, αλλά και πολύ ουσιώδες το ρεσουμέ στο τελευταίο δίστιχο: «Μα η απόρριψη είναι η ουσία στα μέρη τα χλιδάτα γιατί είναι η έλλειψη αγάπης που κρατάει τα μαγαζιά γεμάτα». So true!
Η μόνη μου ένσταση αν θέλετε είναι 1-2 κομμάτια όπου εκθειάζεται η αγάπη των ΝΤΠ για το hip-hop. ΟΚ, όλοι γνωρίζουμε ότι για να είστε τόσα χρόνια στη φάση, ούτε εκατομμυριούχοι έχετε γίνει ούτε νούμερο ένα φίρμα στα κανάλια, το κάνετε γιατί το αγαπάτε. Και είμαι σίγουρος ότι θέλετε να εκφράσετε αυτή σας την αγάπη σε κάποιο κομμάτι. Αλλά έχω την εντύπωση ότι τέτοιου είδους κομμάτια ταιριάζουν περισσότερο σε νέα groups, πιο νεαρής ηλικίας, που ζουν και αναπνέουν απ’ το ραπ, που είναι όλη τους η ζωή (υποτίθεται) και προσπαθούν να μας πείσουν. Εσείς δεν έχετε τίποτα να μας αποδείξετε. Έχουμε ήδη πειστεί με τα δεκάδες σας live και τα τόσα χρόνια παρουσίας στη σκηνή. Αφιερωθείτε σ’ αυτό που κάνετε καλύτερα, γράψτε κομμάτια με συναίσθημα, beats που βαράνε την καρδιά και στίχους που αφήνουν αποτυπώματα στη ψυχή.
Τελικά
«Σάββατο βράδυ - Κυριακή πρωί», ακριβώς στο ίδιο timing γράφω κι εγώ αυτό το review, φέρνοντας στο μυαλό συνέχεια στίχους αυτού του τραγουδιού: «Σε αισθήματα μέσα φυλακισμένη αιώνια και εσύ κλεισμένος σε μοίρα, γραμμένη για πιόνια καρμικό το παιχνίδι και εσύ παγιδευμένος για χρόνια μοναχικά...χα, χα...και τα δικά μου σεντόνια». Οι στίχοι ανήκουν στον σκηνοθέτη Νίκο Σκαρέντζο. Πικρή αλήθεια στις περισσότερες περιπτώσεις, μένει να αναρωτιέμαι γιατί πρέπει να είναι πάντα έτσι; Γιατί οι γυναίκες να είναι κλεισμένες σε πύργους και εμείς οι άντρες να είμαστε πιόνια σε ένα καρμικό παιχνίδι; Είναι όντως μοίρα ή τελικά ζούμε σ’ αυτό που έφτιαξαν οι σκέψεις μας και οι επιλογές μας;
Δεν έχω τίποτα άλλο να προσθέσω παρά να εκφράσω την χαρά μου να απολαμβάνω τέτοια CD. Albums που θυμίζουν παλιές καλές εποχές FF.C, που όσο κι αν παλιώσουν θα κοσμούν για πάντα την δισκοθήκη μου και θα μου θυμίζουν εμπειρίες και στιγμές. Ελπίζω να μην «Απουσιάσει» από την συλλογή κανενός μουσικόφιλου και δεν αναφέρομαι μονάχα στους hip-hop ακροατές. Οι ΝΤΠ έχουν όλα τα φόντα να κάνουν την ίδια επιτυχία με τους Professional Sinnerz, να ακουστούν και να αναγνωριστούν. Τους αξίζει.
NΤΠ Official Fan Page @ Facebook
Tracklist & Εξώφυλλo
- Μετά από τόσο καιρό
- Μιλάω
- Διάφανη Ζωή
- Μια Ιστορία
- Δυστυχώς Επτωχεύσαμεν
- Ένας κόμπος η χαρά μου
- Σάββατο Βράδυ - Κυριακή Πρωί
- Στην κρίση σας
- Μαύρο Βαμβάκι
- Η Απουσία (v.2009)
- Ραπ για να ζήσω
- Θεός
- Bitchez
- Πάει λέγοντας
