Ρώμη

Εισαγωγή

Πολλοί λένε ότι ελληνικό hip-hop δεν υπάρχει πλέον λόγω των mc’s που δεν μπορούν να το κρατήσουν. Εγώ ποτέ δεν το πίστευα αυτό, και ο δίσκος «ΡΩΜΗ» μου έδωσε ένα κίνητρο να κάνω και τους άλλους να μην το πιστέψουν αυτό μιας και αυτά τα 2 παιδιά έχουν πολλά να δώσουν και στο hip-hop. Ο δίσκος αυτό είναι ένας δίσκος γραμμένος σε σπίτι αλλά με καλές μίξεις, καλές παραγωγές, καλά scratches και ωραίες ερμηνείες.

Το εξώφυλλο του δίσκου δεν είναι κάτι ιδιαίτερο γραφιστικά. Βγάζει μια βρωμιά και προϊδεάζει ότι το περιεχόμενο του δίσκου μάλλον δε θα είναι κάτι ιδιαίτερο αλλά θα κρύβει νόημα από πίσω και θα προβληματίσει όποιον ακούσει τον δίσκο. Υποθέτω…

Ο δίσκος

Βάζω να ακούσω τον δίσκο, το κομμάτι έχει τίτλο «Ανοιχτή επιστολή προς το ανθρώπινο είδος», ενδιαφέρον τίτλος. Το κομμάτι αυτό έχει καθαρά κοινωνικοπολιτικό ύφος και μάλλον έτσι θα είναι ο υπόλοιπος δίσκος. Έχει ένα καλό beat, μια οργή στις φωνές των mc’s και φοβερό στίχο ο οποίος πότε δίνει κατ’ ευθείαν νοήματα και πότε προβληματίζει, ίσως το νόημα που βγαίνει από τον στίχο όμως να κρύβει κάτι άλλο από πίσω, βαθύτερο.. Αφού πήρα την πρόγευση του δίσκου, πάω στο δεύτερο κομμάτι με τίτλο «Τσόντα». Μιλάει για μία Ρώμη, η Ρώμη φαίνεται ότι συμβολίζει κάθε μέρος του κόσμου σ’ το οποίο οι άνθρωποι είναι άπληστοι, διεφθαρμένοι, ανελέητοι και γενικά όλα τα κακά σε σημείο να μην είναι καν άνθρωποι αλλά «όντα». Ίσως όμως και η Ρώμη να είναι τα πάντα. Περίεργος στίχος αλλά με λίγη προσοχή το νόημα του γίνεται προφανές, δεν είναι κρυφό δηλαδή.

Πάμε στο 3 με τίτλο «Το Τέμενος». Από τον τίτλο περιμένω καθαρά θρησκευτικό κομμάτι, σε λίγα σημεία μιλάει καθαρά για Θεό, αλλά πίσω από τους στίχους κρύβεται καθαρά θρησκευτικό νόημα όπως και περίμενα. Πολύ έξυπνος στίχος και δεν βρίζει απλά τους παπάδες και τις εκκλησίες όπως οι περισσότεροι αλλά και τον Θεό, ο οποίος στην ουσία έβαλε τους παπάδες και τον κάθε έναν να τον εκπροσωπούν και μιλάνε με ντοκουμέντα στο κομμάτι και χωρίς να μασάν τα λόγια τους, κάτι μου λέει ότι θα είναι το αγαπημένο μου κομμάτι αυτό. Ιδιαίτερη εντύπωση στο τέλος μου κάνει η ατάκα «Δεν ξέρω ρε συ, οι ενήλικοι με φανταστικούς φίλους πάντα μου μοιάζαν περίεργοι». Από τις πιο έξυπνες κουβέντες που έχω ακούσει, οι «φανταστικοί φίλοι» είναι ο Θεός που δεν ξέρουμε καν αν υπάρχει αλλά τον παρακαλάμε να μας σώσει χωρίς να κάνουμε εμείς κάτι από μόνοι μας. Βάζω και δεύτερη φορά να ακούσω το κομμάτι για να το εμπεδώσω.

Πάω στο επόμενο, κυριαρχεί το ίδιο style με παρόμοιους πανέξυπνους στίχους, πολύ καλό κομμάτι. Το επόμενο λέγεται «Κουρνιάζεται και λιώνει», αναρωτιέμαι τι κομμάτι θα είναι για να έχει τέτοιο τίτλο. Το κομμάτι αυτό είναι 1 λεπτό περίπου και συμμετέχει μόνο ο ένας από τους δύο mc’s. Η ίδια θεματολογία αλλά χωρίς οργή, ραπάρει ήρεμα, καλή ιδέα για να μη γίνεται κουραστικό το ίδιο flow. Επόμενο, πολύ ωραία εισαγωγή με ένα acappela roll από τον ένα mc, όχι τόσο οργή αλλά μου αρέσει η εναλλαγή των mc’s στο κομμάτια και το beat και γενικά το flow. Το επόμενο λέγεται «Άνετος θάνατος», φαντάζομαι περίπου τι θα είναι, πολύ μου αρέσει που ραπάρουν πάλι οργισμένοι και η εναλλαγή τους. Καταπληκτικό ρεφρέν και όπως πάντα επικρατεί φιλοσοφημένος στίχος και με βαθύ νόημα. Επόμενο κομμάτι με τίτλο «Τζόνι». Το καλύτερο story telling κομμάτι που έχω ακούσει ποτέ. Ο Τζόνι είναι ένα παιδί συνεπής στα πάντα, καλός μαθητής αλλά μόλις ψάχτηκε πολιτικά αποφάσισε να αυτοκτονήσει. Οι 2 mc’s προσπαθούν να τον πείσουν να μην αυτοκτονεί αλλά αυτός με μια εκπληκτική άνεση τους ταπώνει μέχρι που σταμάτανε.

Το επόμενο κομμάτι έχει τίτλο «Ianus Geminus», ιδέα δεν έχω τι σημαίνει ο τίτλος για να είμαι ειλικρηνής. Παρόμοιο κομμάτι με τα υπόλοιπα του δίσκου, παρ’ όλα αυτά με μαγεύει σαν να ακούω πρώτη φορά τέτοιου είδος κομμάτι. Το «Κάστρο» που συναντάω λίγο παρακάτω είναι πραγματικά συγκλονιστικό κομμάτι, μια κατάθεση ψυχής. Κομμάτι χωρίς παύση και με συγκλονιστικό στίχο, μιλάει για ένα κάστρο. Το κάστρο αυτό μπορεί να είναι ο καπιταλισμός, οι θρησκείες, η απληστεία, το εμπόριο ναρκωτικών, το νταβατζηλίκι, το έγκλημα και όλα τα κακά στην κοινωνία του σήμερα και του αύριο.

Πάω στο επόμενο με τίτλο «Σύννεφα καπνών». Με το που τελειώνει το κομμάτι συνειδητοποιώ ότι το «Το κάστρο» ήταν κάτι σαν εισαγωγή για το «Σύννεφα καπνών» το οποίο μιλάει πάλι για το κάστρο αλλά και για κάποια σύννεφα καπνών και για κάποιον πόλεμο στον οποίο βρίσκονται. Και φτάνω στο τελευταίο κομμάτι, το «Εις θάνατον» είναι παρόμοιο άκρως κατάλληλο για να δώσει το "τέλος" καθώς περιέχει και ένα κρυμμένο κομμάτι, κάτι σαν outro του δίσκου στο οποίο οι δύο mc’s βγήκαν βόλτα για να κάψουν την Ρώμη… Θα υπάρξει συνέχεια άραγε;

Kομμάτια που ξεχώρισαν: «Το τέμενος», «Τζόνι» και «Το κάστρο».

Το ιδιαίτερο αυτό δισκάκι με τίτλο "Ρώμη" δεν θα το βρείτε πουθενά για download όσο κι αν ψάξετε, ούτε θα βρείτε κομμάτια του ανεβασμένα στο YouTube. Για Facebook Page ή twitter ούτε λόγος. Το CD κυκλοφορεί αυστηρά χέρι με χέρι και μπορείτε να το παραγγείλετε μόνο μέσω e-mail στο tosfalma@hotmail.com

Εξώφυλλο & Tracklist